راضیه آقابابایی
چکیده
سبک مربی‌گری نوعی رابطه حمایتی و تشویقی در سازمآن‌ها محسوب می‌شود و در بستر تعاملات و روابط نزدیک شکل می‌گیرد و می‌تواند بر رفتار شهروندی سازمانی تأثیر‌گذار باشد. رفتارهای شهروندی سازمانی نیز از طریق تأثیرگذاری بر عوامل درونی سازمان موجب افزایش عملکرد، تعهد و رضایت شغلی و کاهش رفتارها و نگرش‌های مخرب سازمانی می‌شود. بر همین ...
بیشتر
سبک مربی‌گری نوعی رابطه حمایتی و تشویقی در سازمآن‌ها محسوب می‌شود و در بستر تعاملات و روابط نزدیک شکل می‌گیرد و می‌تواند بر رفتار شهروندی سازمانی تأثیر‌گذار باشد. رفتارهای شهروندی سازمانی نیز از طریق تأثیرگذاری بر عوامل درونی سازمان موجب افزایش عملکرد، تعهد و رضایت شغلی و کاهش رفتارها و نگرش‌های مخرب سازمانی می‌شود. بر همین اساس، هدف پژوهش بررسی نقش میانجی رفتار شهروندی سازمانی در تأثیر سبک مربی‌گری ادراک‌شده بر انحرافات کاری محیط کار بود. نوع پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل معلمان شهر کاشان به تعداد 3237 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 315 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها سه پرسش‌نامه مربی‌گری (2005) McLean et al.، رفتار انحرافی (2000) Bennett & Robinson و رفتار شهروندی سازمانی (1989)Organ & Konovsky بود. جهت تأیید روایی پرسش‌نامه‌ها، از روایی صوری و سازه استفاده شد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهای آماری AMOS و SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گردید. نتایج نشان داد میانگین متغیر سبک مربی‌گری و رفتار شهروندی سازمانی بالاتر از حد متوسط و رفتار انحرافی معلمان، کمتر از حد متوسط است. همچنین اثرات کل مربی‌گری بر رفتار انحرافی، منفی و معنی‌دار، رفتار شهروندی بر رفتار انحرافی، منفی و معنی‌دار و مربی‌گری بر رفتار شهروندی، مثبت و معنی‌دار بود و نقش میانجی رفتار شهروندی در تأثیر مربی‌گری ادراک‌شده بر رفتار انحرافی، معنی‌دار بوده و تأیید شد. بر اساس نتایج می‌توان گفت با سبک رهبری مناسب، اعتماد و تعهد متقابل بین فرد و سازمان شکل گرفته و سازمان به‌دنبال رشد و توسعه شخصی و حرفه‌ای افراد است و افراد هم متقابلاً به‌دنبال تحقق اهداف سازمانی حتی با رفتارهای داوطلبانه هستند در سازمان رفتارهای انحرافی کمتری دیده خواهد شد.
